|
Beschrijving kerkelijke gemeente
Beschrijving kerkelijke gemeente
Beschrijving kerkelijke gemeente.
Geschiedenis:
Reeds vanaf de Middeleeuwen (12e /13e eeuw) is er een kerk in ’s-Heer Hendrikskinderen. Na de Reformatie in Zuid-Beveland (1572-1577) duurde het tot 1646 voordat ’s-Heer Hendrikskinderen een eigen predikant kon beroepen. Drie jaar later werd de gemeente in ’s Heer-Hendrikskinderen volgens een synodaal besluit samengevoegd met die van de buurtschap Wissekerke. Zij beschikten toen samen over één predikant en twee kerkgebouwen. Het kerkje van Wissekerke dat op de plek van de begraafplaats aan de Oude Rijksweg stond, is in de loop van de 19e eeuw afgebroken. In 1805 moest ook de kerk in ’s-Heer Hendrikskinderen afgebroken worden vanwege haar bouwvallige staat. Alleen een deel van de Middeleeuwse toren bleef toen staan. Hier werd een nieuwe zaalkerk tegenaan gebouwd die in 1807 in gebruik werd genomen. Bovenop de toren kwam een achtkant (“De Peperbus”).
De Afscheiding van de Hervormde Kerk in 1834 in Nederland is niet aan ’s-Heer Hendrikskinderen voorbijgegaan. Zo ontstond er in 1836 ook in Goes een groep afgescheidenen. Deze zou later opgaan in de Gereformeerde Kerk van Goes. Hiertoe behoorden tevens de afgescheidenen/gereformeerden uit ’s Heer Hendrikskinderen. In 2001 gingen de Hervormde Gemeenten van ’s-Heer Hendrikskinderen, Goes en Kloetinge samen op weg met de Gereformeerde Kerk van Goes. Dit resulteerde erin dat op 29 februari 2008 Hervormden en Gereformeerden weer één gemeente werden onder de naam: Protestantse Gemeente te ’s Heer Hendrikskinderen. Het kerkgebouw draagt sinds enkele jaren de naam Nicolaaskerk, zoals waarschijnlijk ook zijn middeleeuwse voorganger op dezelfde plaats.
Op een aantal terreinen (kerkblad, jeugdwerk, kringenwerk) wordt samengewerkt met de protestantse gemeenten in Goes en Kloetinge. Tot maart 2019 was er een Raad van Kerken te Goes e.o. In de veranderende tijden zag die voor zichzelf geen beslissende rol meer in het contact van de kerkgenootschappen in de omgeving. Diezelfde maatschappelijke en kerkelijke ontwikkelingen leidden ertoe dat met enkele gemeenten in de buurt (Wolphaartsdijk, Kloetinge, Goes) overleg begon (en nog voortgaat) over hoe de samenwerking op verschillende terreinen geïntensiveerd kan worden. In ’s Heer Hendrikskinderen zelf is er altijd maar één kerk geweest. Deze staat midden in het dorp en geeft met haar karakteristieke toren een eigen gezicht aan het dorp. Geloofsgenoten van andere gezindten gaan in de meeste gevallen naar Goes.
Opbouw van de gemeente Op 1 mei 2021 telt de Protestantse gemeente te ’s Heer Hendrikskinderen ongeveer 325 leden verdeeld over 184 huishoudens. In totaal zijn er 128 belijdende leden en 152 doopleden. Qua leeftijdsopbouw ziet de gemeente er als volgt uit:
0 - 25 jaar: 48 personen, d.i. 15 % (van het totaal aantal gemeenteleden)
26 - 45 jaar: 38 personen, d.i. 12 % 46 - 65 jaar: 91 personen, d.i. 28 %
66 jaar e.o.: 147 personen, d.i. 45 %
Gepensioneerden zijn dus ruim vertegenwoordigd in onze gemeente. De groep jonge kinderen (jonger dan 5 jaar) telt 1 kind, de groep in de lagere schoolleeftijd 11 kinderen, de middelbare schoolleeftijd is met 13 jongeren vertegenwoordigd, aan jongvolwassenen (tussen 19 en 30 jaar) tellen wij 36. Binnen de gemeente is een groep van 60 à 70 vrijwilligers actief. Het grootste deel van hen behoort tot de leeftijdsgroep 60 tot 70 jarigen. Veel mensen in de gemeente zijn bereid om een taak op zich te nemen maar het vinden van bestuurlijk kader kost meer moeite.
Roeping
Staande in een brede kerkelijke traditie rekent de gemeente zich tot het midden van de Protestantse kerk in Nederland. Zij verstaat haar roeping als volgt:
- We willen een open en herkenbare christelijke gemeenschap zijn die de Bijbelse boodschap van liefde, van hoop en nieuw leven, van uitzien naar Gods koninkrijk levend houd. Wij realiseren ons dat deze boodschap heel verschillend beleefd en geïnterpreteerd kan worden en vinden openheid en wederzijds respect belangrijke voorwaarden zowel voor het onderlinge geloofsgesprek als voor de (geloofs)communicatie met anderen.
- We willen een betrokken en dienende christelijke gemeenschap zijn op het dorp en verder weg. Wij willen in navolging van Jezus Christus betrokken en dienend aanwezig zijn in de wereld dichtbij (de gemeente en het dorp) en verder weg (wereld en samenleving) en zo meewerken aan een wereld van vrede en recht, aan heelheid van de schepping.
Analyse en richtlijnen voor beleid
Door kerkenraad en door gemeenteleden is een aantal jaren geleden een “gezondheidsscan” gemaakt van onze gemeente:
1. Zij is bezield door geloof;
2. Zij richt de blik naar buiten;
3. Zij vraagt zich af: wat wil God hier en nu van ons?
4. Zij ziet de kosten van verandering en groei onder ogen en wil die opbrengen;
5. Zij functioneert als een gemeenschap;
6. Zij schept ruimte voor iedereen;
7. Zij beperkt zich tot een paar taken en doet die goed.
De drie eerstgenoemde kenmerken werden toen in onze gemeente als minder ontwikkeld beschouwd dan de vier laatstgenoemde kenmerken.
Om verder te kunnen groeien in haar geloofsontwikkeling werden voor onze gemeente toen twee hoofdlijnen van beleid genoemd, die ook aansloten bij de wijze waarop wij onze roeping verstaan:
1. Zoeken naar vormen van verdieping. Zoeken naar momenten en manieren om onderling en naar buiten beter te communiceren over wat ons beweegt.
2. De blik naar buiten richten, aansluiten bij wat er leeft in de dorpsgemeenschap, vanuit onze diaconale en missionaire roeping.
Een en ander heeft tot enkele initiatieven geleid: een website (http://www.pg-hhk.nl/default.aspx?lIntNavId=4700 ); het kerkgebouw als plek waar enkele malen per jaar door de diaconie een film wordt vertoond met relevantie voor onze levens- en maatschappelijke vragen; datzelfde gebouw als expositieruimte voor kunstenaars en kunstzinnigen in het dorp; (recent initiatief) schoolkinderen uitleg geven over kerk en kerkgebouw; medewerking aan de tweejaarlijkse lichtjestocht van de school in de kersttijd; een plaatselijke vorm van medewerking, samen met de school, aan Serious Request. Die dingen zijn onder te brengen bij het tweede punt en indirect ook bij het eerste. Toch blijft het moeilijk aan dat eerste punt anders recht te doen dan door de inhoud van prediking en gespreksgroepen. Kenmerkend voor onze gemeente is wel dat men de teruggaande zichten hoorbaarheid van de kerk (soms diep) betreurt, maar dat niet tragisch opvat: God zal ook in de toekomst wegen vinden en wegen banen
|
